o klubie

Historia "Galiczkanki" sięga 1989 roku, kiedy klub o tej nazwie (wcześniej istniała drużyna mistrzów pod nazwą "Impuls") zaczął rywalizować w mistrzostwach ZSRR wśród drużyn I ligi. W debiutanckim sezonie drużyna "Galiczanki" wygrała rozgrywkę I ligi i zdobyła prawo do gry w Wyższej Lidze mistrzostw Związku Radzieckiego wśród drużyn piłki ręcznej kobiet.

Zespół grał z sukcesami w Wyższej Lidze Związkowej do czasu uzyskania przez Ukrainę niepodległości. Dlatego od 1992 roku, kiedy na Ukrainie zorganizowano krajowe mistrzostwa, „Galiczanka” stała się jedną z najlepszych drużyn Ukrainy. Umożliwiło to drużynie udział w losowaniu rozgrywek europejskich pucharów klubowych: Puchar miast (CITYCUP), Puchar Europejskiej Federacji Piłki Ręcznej (EHF). Jednocześnie, biorąc pod uwagę niepewną sytuację finansową drużyny i odpowiadające jej wymagania europejskiej federacji piłki ręcznej, drużyna „Galicynki” zwykle rozgrywała oba mecze Pucharu Europy na boisku przeciwnika.

Na krajowej arenie „Galiczanka” przez długi czas była czwartą drużyną w kraju, aw sezonie 1997-1998 lwowscy szczypiorniści po raz pierwszy zdobyli brązowe medale mistrzostw Ukrainy. Od 2001 roku lwowska Galiczanka niezmiennie znajduje się w pierwszej trójce zespołów na Ukrainie i od ośmiu sezonów jest mistrzem Superligi.

W różnych latach z sukcesem współpracowali z zespołem: Wołodymyr Garbuz, Wasyl Kozar, Jurij Basiuk, Ołeksandr Burnyashov, Jurij Garkavenko, Wasyl Vogt, Wołodymyr Kuksenko, Georgy Voronov, Valeriya Tyshchenko, Angela Savchenko, Vitaly Nadych, Tetiana Shtefan. Dziś trenerem drużyny jest Witalij Andronow, trenerami Tetiana Sztefan, Oksana Płoszczyńska i lekarz sportowy Rostysław Kozakevych.


Od kilku sezonów ta drużyna jest najsilniejsza w ukraińskiej piłce ręcznej kobiet.

"Galiczanka" to z rzędu 8-krotni mistrzyni Superligi (2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022), pięciokrotna srebrna medalistka (2005, 2007, 2008, 2013, 2014). ) oraz 7-krotny brązowy medalista Mistrzostw Ukrainy.

Pięciokrotny zdobywca Pucharu Ukrainy (2016, 2017, 2019, 2020, 2021).

Pięciokrotny stały zwycięzca Superpucharu Ukrainy (2016, 2017, 2018, 2019, 2021).

W różnych sezonach szczypiornistki drużyny zdobywali tytuł MVP — najcenniejszego zawodnika Superligi. Żadna inna lwowska drużyna sportowa nigdy tego nie zrobiła.

Zespół ma również znaczące osiągnięcia na arenie międzynarodowej: dwukrotny zwycięzca (2018, 2020) i brązowy medalista (2017) Ligi Bałtyckiej; dwukrotnie półfinalist EuropeanChallenge Cup (2014, 2015), finalist Pucharu Europy (2022), a przez kilka sezonów drużyna była jedynym reprezentantem Ukrainy w piłce ręcznej kobiet Eurocups.

Najlepsi szczypiorniści drużyny są stale włączani do reprezentacji Ukrainy w różnych kategoriach wiekowych - od dorosłych po młodzież i bronią honoru Ukrainy na najbardziej prestiżowych mistrzostwach Europy i świata. I tak w selekcji na Euro-2022 spośród 16 drużyn narodowych 12-13 było uczniami „Galiczki. Z Galiczanki pochodzi także sztab szkoleniowy kadry narodowej, w tym główny trener Witalij Andronow.

Po zakrojonej na szeroką skalę inwazji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę 24 lutego 2022 r. sztab szkoleniowy i zawodnicy drużyny nadal występowali na światowej scenie – nie tylko w celach sportowych, ale także by powiedzieć światu prawdę.

Na eliminacjach do Euro-2022 reprezentacja Ukrainy, której trzon stanowili trenerzy i szczypiorniści „Galicynki”, wyszła w koszulkach z napisem NO MORE WAR (bez wojny!) i rozwinęła się plakaty z tym samym napisem.

A na wiosennych rozgrywkach Eurocup, w których startowała „Galiczanka”, cały świat zobaczył łzy w oczach trenerów i piłkarzy ręcznych podczas wykonywania hymnu Ukrainy. I niebiesko-żółte wstążki w warkoczach piłkarzy ręcznych.

Nawet rywale sportowi rozwinęli plakaty wspierające Ukrainę: STOJEMY Z UKRAINĄ! I był pokazywany na żywo w wielu krajach.